"6.4311", Orhan Kolukısa'nın görüş alanımızın sınırları üzerinden kurguladığı çalışması.

Fotoğraflar güçlü bir estetiğinin yanı sıra fazlasıyla belirsizlik içeriyor. İzleyicisine ilk anda bir buzul parçası olduğunu düşündürebilir ve aynı anda bundan vazgeçirebilir. Zaman, mekan, ölçek konusunda bir ipucu vermiyor. Hatta belki de dünya üzerinde böyle bir nesne yok, bu sadece bir 3D modelleme. Neden olmasın?

Kolukısa, görüş alanımızın sınırlarını değiştirdiğimizde yeni yaşam sınırları tanımlamış olabileceğimizi düşünüyor: "Buzullara çok yakından bakınca karşılaştığı küçük evrenler, ölçeği bozup bağlamı koparınca ortaya çıkan yeni formları heyecanlandırmıştı. Büyük buzul fotoğraflarını, pek muhteşem buz manzaralarını çok gördük. Çok tekrar eden görselin bir tahakkümü oluyor insan zihninde. Fotoğraf çeken insan için de bu tahakkümden kurtulmak önemli ve zor bir şey."

Evren üzerindeki ölçekleri değiştirince ortaya çıkan sonuçların muazzamlığı ve heyecanı tartışılmaz bir gerçek. Orhan Cem Çetin'in fotoğrafın bir eksiltme sanatı olduğu düşüncesinden yola çıkarsak; uzaydan çekilen bir dünya fotoğrafı da, mikroskopta görünen bir hücrenin fotoğrafı da sadeliği, yalınlığı ile karmaşanın içerisinde önemli ve etkileyici detaylar.

Çalışmanın ismi ise Wittgenstein'in felsefe ve dünya üzerine bir dizi önermeden oluşan Tractatus Logico-Philosophicus kitabından geliyor. 6.4311, Kolukısa'nın ilham aldığı önermenin numarası ve ilgili kısımda Oruç Aruoba çevirisiyle şöyle diyor: "Görüş alanımız nasıl sınırsızsa, yaşamımız da tıpkı öyle sonsuzdur."