Numara ile tanımlanan peşi sıra sokaklar gerçekten herhangi bir özelliği olmayan sokaklar mıdır? Yoksa sokağın kendi dünyasına dair bir yönlendirme yapmayan sırlı sokaklar mı? Cevap ikincisi olsa gerek. Fatma Gültekin'in numaralandırılmış fotoğraf çalışmaları da bizim için duygusunu dışarıdan göstermeyen sokaklar gibi. Bu zamana kadarki güncellemelerde yer alan en bilgi vermeyen ve en kısa isimli çalışma.

Bütün fotoğraflarını doğal bir süreçte, kurgu yapmadan üreten Fatma Gültekin'in; bu hazırlanmamış sahnelerinin çoğundan geçen his ortak. Her bir fotoğraf serisi; geçmişin, geçmiş olduktan sonraki efsununu taşıyor sanki. Karenin içinde yer alan şeyleri salt kişi ve nesneler üzerinden düşündüğümüzde bir hayatın, arkadaşların, gidilen yerlerin izleri gibi görünse de; üzerlerindeki efsunla bir araya geldiklerinde söylettikleri tek bir cümle var: "O günler çok güzeldi".

Serileri genellikle belli bir hikaye peşinde koşmayan; aynı his ya da arayışı içeren fotoğrafların bir araya toplanması şeklinde gelişen Fatma Gültekin'in işlerine tek tek bakmak da bu hatırlama hissini pekiştiriyor. Hiçbiri lineer bir çizgide ilerlemeyen bu numaralı seriler; bir anı hatırlamaya çalıştığınızda, ona benzer diğer anları da fragmanlar halinde üşüştüren zihni betimliyor. Burada yer verdiğimiz seri ise, I numaralı; ışık, gölge ve yansıma fotoğraflarını kendi gizi etrafında toparlayan, en az hatırlanan hikayeler.