"Distant Lights", Eanna Freeney'in kafessi yapılarda yaşayan bizlerin birbirimizi tanımama halimizi sorgulayan projesi.

Freeney'in projesi şu alıntıyla başlıyor:  "Birçok insanın gözünde, apartmanlar vahşi ve uyuşukları tutan kafeslerden biraz daha fazlasıdır." (Hanley2007:146)

Yaşanan konutların, aslında insanların kendilerini kapattıkları kafesler olduğunu anlatan Freeney, binaları fotoğraflarken canlıların doğada saldırıya en açık oldukları ve korunmasız oldukları ‘gece'yi seçmiş. Yanan ışıklar bize hangi kafeslerde yaşam olduğunu gösteriyor. Burada dairelerin bizi uzaktan gözetleyen olası bir tehditten mi koruduğu, yoksa aynı binadaki diğer insanlardan mı koruduğu konusu oldukça önemli. Çünkü birbirimizi yeterince tanımıyoruz, güvenmiyoruz, iletişim kurmuyoruz. Bu nedenle de kendimizi korumaya çalışıyoruz. Fiziksel olarak bir duvar ötesi kadar yakın yaşam alanları kurduğumuzu iddia etsek de yine o kapı-duvar ile bir o kadar da uzağız.

Kendimizi apartman dairelerine, kafeslere, hapsediyoruz. Hayvanlardan farkımız ise, kendi kendimizi bu duruma getirmemiz.