Kivizine isimli fanzinini basılı olarak hazırlayan ve ayrıca Instagram üzerinden de yayınlayan Kıvılcım Güngörün, bu güncellemede hem fanzinle ilgili deneyimlerini anlatıyor hem de fotoğrafçı Furkan Temir'in çalışmalarını kendi diliyle yorumluyor.
bölüm 0
(Yanlış hatırlamıyorsam ilk olarak 2013 yılında "kivizine" adını elimle yazdığım, tek kopyası olan bir fanzin hazırlamıştım. İçerisinde birbirinden çok alakasız, açık konuşmak gerekirse görsel olarak pek de sevmediğim ama dönemsel olarak bana -her zamanki gibi- bir şeyler hatırlatan fotoğraflar vardı. Aslında fotoğraflarımı genel olarak bu şekilde açıklıyorum. Görsel güzelliktense anlarımın anlamlarının önemi öncelikte. Bu, ilk basılı fanzinimdi. Okulda ödev olarak verdiğim fanzinlerin dışında tabii. Onu ekstra önemli kılan şey ise içerisinde elimle sonradan yazdığım şiirlerin, bazı cümlelerin yer alması. O akşam, sonuç beni çok hoşnut edince ertesi sabah başka fotoğraf ve düzenden oluşan bir fanzin daha hazırlayıp öğlene doğru arka sokağımdaki kırtasiyeye koşmuştum. Bu durum biraz daha bu şekilde heyecanla ilerledi ve durdum. 2015 yılına kadar üretimsel olarak gelgitli ilerledi baskılı işlerim. Ama evde internet kullanmadığımdan; o birkaç yıl boyunca pek bilmediğim photoshop programını açıp geniş fotoğraf arşivimde yanlışlıkla ve gelişi güzel ayarlar yapıp görsel anlatımlar bulmaya çalışmak sayılı eğlencelerimden biri oldu. Üç görsellik düzene flickr sitesinden alışkın olduğum için, kivizine instagram hesabını açtığımda alıştığım düzene geri dönmek epey keyiflendirdi. Üçün düzeni ve dikey sonsuzluk. Instagram'daki ilk yıl, hikayem günlük gibi ilerledi aslında. Her sabah uyanıp, fotoğraflarımda dolanıp, bir şeyler yapmaya ve günümle-dönemle bağlantılı minik hikayeler yaratmaya başladım. Hızlı geçen o yılda evde durduğum her an yeni bir görsel üretime yol açtı. 2016 yılının yaz aylarına doğru ise evde vakit geçirmemin azalmasıyla üretim ve hikayelerimde belirli tıkanıklık ve kopukluklar yaşanmaya başladı. Zaten fanzin üretimlerine başladığım yıldan beri, hatta daha da öncesinden beri fikrimiz; ben ve diğer iki arkadaşımın da fotoğraflarının olacağı, sonradan diğer kişilerin ekleneceği, her sayının özel bir tema etrafında şekilleneceği bir fanzin çıkarmaktı. İzmir ayaklı ve çevremizdeki hikayeleri, hisleri içeren.. N'oldu bilmiyorum ama daha başındayken bitirdiğimiz bir hikayeydi. Sanırım bunun da etkisi ve isteğiyle; kişisel kolaj ve hikayelerimin durduğu anlarda, benden bağımsız üretimlerden yeni hikayeler ve görsel düzenler yaratma isteğimin fazlalığıyla çevremdeki sanatçıların işlerini istemeye başladım. Kendi fotoğraflarımla oynama eğlencemin yanında başka kişilerin fotoğraflarına ve diğer disiplinlere yapacağım müdahaleler de beni bir o kadar heyecanlandırıyordu.
Şu anda kivizine isimli instagram hesabımda resim, video, fotoğraf, kolaj ve illüstrasyon disiplinlerinde üretimlerini sürdürmekte olan Türk sanatçıların işlerini görebileceğiniz mini mini bir kütüphanem var. Daha paylaşmak istediğim çok fazla sayıda kişi var tabii ki. Bununla beraber basılı olarak da bu sanatçıların bazılarının işlerinin bulunduğu fanzinler oldu. İlerleyen zamanlarda fırsat buldukça belirli aralıklarla diğer sanatçıların da yer alacağı toplu fanzinler yapmak beni çok mutlu edecek. Çünkü başkalarının işlerine bakmanın güzelliğinin yanı sıra; sunumları ve sayfa düzenlerini düşünmek, onlar için zaman harcamak zamanımı dolu geçirmemi de sağlıyor. )
bölüm 7
" h e y
mer
haba
b ana
işle rin den yolla mak
ist
er
sen
seni k i v i
zi
n
e
de p a y l a ş a b i l i r i m !
ne dersin!
ilerle
y e n za
man
la
r
da da
toplu 1
sayı ya
pıp
bastırmayı
planlıyorum il gi lenir misin?"
bölüm1
…. bana işler geliyor. sanatçılara koymayı planladığımdan fazla sayı söylüyorum ki bana en zor işlerden olan seçme yükü kalsın.
örnek1:
Furkan Temir ile tanışalı pek olmadı. Fotoğraflarında bir şey var. Belgelemenin yanında, belgelemenin ötesinde bir şey. Belgelemeyi sevdiğini gayet iyi biliyorum, belgelemeyi ne kadar iyi bildiğini de.
Furkan'ın serisinin içerisinde
n
seçtiğim bu fotoğrafları
n
eye
göre seçtiğimi pek bilmiyorum.
Tıpkı diğer sanatçıların işlerini seçtiğimdeki bili
n
mezlik gibi.
otomatik bir süzgeç var gibi aklımı
n
bir ucu
n
da.
gizli ama sevdiğim.
..cümlelerden kolaj ve yeniden üretilen kelimeler ile akışı fikirlerin.
Furkan:
bölüm2/son
Birdenbire, kendimi- bozarak fotoğraflarımın yüzeylerini, kesip içlerinden parçalar- ülkeler yaratırken buluyorum. Olmayan eşsiz alanlar ama bildiğim her sokağını, didik didik. Gittiğim yerler geliyor aklıma. Benzemiyor bunlara. Ne hisleri, ne dizgeleri.
..sonra gittikçe uzaklaşıyorum o hiç ulaşamadığım yerden, uzaklaşabildiğim kadar gitmek istiyorum. 
