"Cameron Schiller 2015-2017", fotoğrafçı Cameron Schiller'in çevrimiçi de yayınladığı fotoğraf günlüğünün bir seçkisi.

Cameron Schiller, bu çalışmanın yakın çevresinin de yer aldığı ve kendiyle ilgili keşifler yapmasına da yarayan bir günlük olduğundan bahsediyor. Schiller, fotoğraflarında yer alan insanları şöyle anlatıyor: "Çalışmamdaki insanların çoğu benim arkadaşlarım ve tekrarlanan karakterler. Her zaman gördüğüm bu insanlara hayranlığım var. Yaptığım röntgenciliktir -ki bu fotoğrafçılığın bir hayli çekici yanıdır- ama aynı zamanda bu fotoğrafları kendimi keşfetmem için hem tuhaf, hem de bir o kadar harika buluyorum."

Fotoğrafların mekan ve insanları yansıtma biçimi doğallık üzerine kurulu. Kadrajdakiler için kameranın varlığı ve yokluğu arasındaki fark ortadan kalkmış durumda. Bununla beraber fotoğrafların izleyicisini saflığı ve farklılığı ile içine çeken, öte yandan yine aynı nedenlerle rahatsızlık hissi veren bir hali var. Haliyle Nan Goldin fotoğrafları da akla geliyor. Schiller de zaten onun için heyecan duyduğu ilk fotoğraf kitabının Goldin'in "The Ballad of Sexual Dependency" kitabı olduğunu söylüyor ve ekliyor: "Nan Goldin muhtemelen benim en büyük ilham kaynağım. O da küçük bir kasabadan geliyordu benim gibi ve hissettiği dışlanmışlık LGBT topluluğuna yaklaştırdı. Orada benim için gerçek bir uyum var! Çünkü gerçekten cinselliklerine ve cinsiyetlerine açık olan insanlar var. İkimiz de sahneleri kendi içlerinden fotoğraflıyoruz."

Schiller'e göre sosyal medya odaklı günümüzde her şey kontrollü ve küratörlü; bu nedenle gerçek ve ilgi çekici olan dünyayı kaçırıyoruz. O ise bize kendini ve dünyanın hassas kısımlarını samimi ve tamamen açık biçimde paylaşıyor.