Güncelleme #22

Huzurlu Ölüm, Sırma Aksüyek'in ölüm üzerine yaptığı kurgusal çalışması. Aksüyek, çalışmasında farklı yaş ve kökenlerden modellerini, bu insanların onda hissettirdiği duygulardan yola çıkarak farklı renklerde suların içinde fotoğraflamış. Renklerin canlılığı, suyun üzerinde yüzen çiçekler ve yüzlerdeki huzur ile dingin ve pozitif görüntüler ortaya çıkmış.

Kayıp, Evren Özesen’in kaybettiği ya da kaybettiğini düşündüğü kişilerle, yerlerle, hislerle ve zamanla ilgili çalışması. Zihnimiz geçmişi unutmaya meyilli olsa da, fotoğraflar beynimiz dışında bir kayıt olarak anıları hatırlatıcı hale geliyor. Bunun için o anın fotoğrafı olmasına gerek yok, fotoğraf insanı o zamana götüren bir etiket işlevi görebiliyor. Özesen’in fotoğrafları da kendisi için kayıplara dair işaretler barındırıyor ve çalışmasını şöyle anlatıyor: “Fotoğraf arşivimde, tarihe göre sıralanmış klasörlerin haricinde birkaç klasör daha bulunuyor. “Kayıp” bu klasörlerden birinden çıktı aslında. İsimsiz bir klasördü. İçinde 2007 yılından 2016’ya kadar çekilmiş 50 civarında fotoğraf vardı.

Belgesel fotoğraf çalışmaları üreten Korhan Karaoysal ile FUAM’da ödül alan “Neden Amaç” kitabına ve üretim pratiklerine dair bir söyleşi.

Sevgili Görkem, Görüşmeyeli uzuun zaman oldu. En son Aralık 2015'in sonunda, sevgili Gözde Türkkan'ın sergisinde bir araya gelmiştik sanırım. Umarım iyisindir, keyiflerin yerindedir. Söze nereden gireceğimi öylesine kestiremiyorum ki, ancak Hikmet Benol yardımıyla, "Bana bir mektup yazmış olsaydın, ben de sana cevap vermiş olsaydım." diyebiliyorum. Girdiğim yolun beni nereye götüreceği, yolda nerelere uğratıp neler göstereceği muallak olsa da, böyle bir araştırma ve anlamaya çalışma sürecine, kişisel olarak ihtiyacım var.

Laszlo Moholy Nagy demiş ki: “Fotoğrafın düşmanı, uzlaşı’dır; yani fotoğrafın nasıl çekileceğine dair sabit kurallardır. Fotoğrafın kurtuluşu deneyden gelir.” Fotoğrafın ne olduğuna ve nasıl zorlanabileceğine dair devamlı deneyler ve düşünceler halinde biri olarak eski Sanatta Yeterlilik tezi konum olan fotoğraf ve mekan ilişkisi ve mekana yayılmanın fotoğrafta getirdiği imkanları göstermek istediğim bir yazı olacak bu.

Tanmay Chowdhary’nin, çekimlerini Ölüm Vadisi ve Salton Denizi’nde gerçekleştirdiği çalışması “Are You There?”; bilinmeyen bir zamanda yaşamış kayıp bir genç kızın hikayesini anlatıyor. Belgelerden ziyade duyulara odaklanan çalışma; bu hissiyatı notlar ve müzikle de pekiştiriyor.

Fili Olsefski, Things Correlate isimli projesini; "Saydam, birbirine paralel iki evren arasında bir geçiş, hatırlanmaya değer olanın/kendini hatırlatanın suyun yüzeyine çıkışı" olarak tanımlıyor.

Çocukluğumdan beri çok sevdiğim bir şarkı vardır, Barış Manço'nun Sakız Hanım ile Mahur Bey adlı şarkısı. O zamanlar karakterler bende doğrudan bir çağrışım yapmaz, sadece hikâye ve melodi tatlı bir hüzün hissettirdi. Yıllar sonra bugün, incelemiş olduğum bir fotoğraf kitabı kulaklarımda aynı tonun çınlamasına sebep oldu; dahası gerçek bir Sakız Hanım ile Mahur Bey öyküsüyle tanışmış oldum. Onur Gürkan'ın ilk fotoğraf kitabı Tatil'den bahsediyorum.

Günlerdir birkaç anlamlı cümle kurabilmek için çabalıyorum. Söz konusu isim John Berger olunca, insan bir anda kendini kocaman bir ormanın içinde kaybolmuş gibi hissediyor. Aslında beni içten içe asıl tedirginliğe iten bu ormanın içinde kaybolma korkusu değil; böyle bir insan aramızdan ayrıldıktan sonra, herkesin sanki sözleşmiş bir biçimde, söz söyleme zorunluluğu varmış gibi bir dürtüyle yazıyor olduğu gerçeğiyle yüz yüze kalmamdı.

21. yüzyılın henüz başındayız ve ben akademiden 3 arkadaşla buluşmaya İstiklal’e çıkacağım. Çünkü birkaç gün önce bölümdeyken aramızda 1 fotoğraf sohbeti için söz kesmişiz. Randevulaşırken aleni değiliz. Daha dün gibi hatırlıyorum her birimizin kendine has muğlak 1 havası vardı. Sanki komünist partinin kaçak üyeleri gibi kenar köşelerde gizli fiskoslar etmiştik.

Bugün, kırk sekiz gün içinde ikinci defa rüyamı hatırlamayarak uyandım. Rüyamdaki imgeleri hafızaya aktaramamanın neden olduğu birikmiş enerji, düşündüğüm hayali sergiyi kurmak ve hayalet imgeler yaratmak için, bugünü uygun hale getirdi. Planlanmış ama gerçekleşmemiş bu serginin yokluğunun, varlığından daha fazla şeye gebe olduğuna inancımla, UZ grubundan aldığım destek üstüne, bu metne başladım. Metin boyunca betimlenen ama yapılamayan her şey için, silik bir olumsuzluk eki ile fısıldamayı tercih ettim. UZ grubu sanatçılarının işleri betimlenirken çoğunlukla sanatçıların gerçekleşecek sergi beklentisiyle oluşturdukları temel fikirleri baz aldım. Günümüz gerçeklerinin ve devam etmek için gereken gerçekçilik yaklaşımının kısıtlama ve yaptırımlarından arınma özgürlüğünü deneyimlediğimiz bu hayali sergi metni ile; tüm düşünen ve hayal kuran bireyleri, sergiyi betimlemeler eşliğinde imgelemeye çağırıyoruz.